خب، رسیدیم به فیلم "Love" محصول سال ۲۰۱۱. راستش اولین باری که اسمشو شنیدم فکر کردم یه فیلم عاشقانه آبکی دیگه است، ولی خب اشتباه فکر می‌کردم! این فیلم یه جورایی قاطی پاتیه، هم علمی تخیلیه، هم درامه، هم فلسفیه، اصلاً یه وضعیه! داستان از جنگ داخلی آمریکا شروع میشه، یه سرباز بدبخت رو می‌فرستن دنبال یه شیء مرموز. بعد یهو کات می‌خوره به آینده، سال ۲۰۳۹، یه فضانورد تنها به اسم لی میلر رو می‌بینیم که تو ایستگاه فضایی بین‌المللی گیر افتاده. زمین به فنا رفته و ارتباطش با مرکز قطع شده، بیچاره تنها مونده تو فضا و داره از پنجره سیاره‌شو که داره نابود میشه تماشا می‌کنه. فیلم خیلی خوب تنهایی و انزوای این بشر رو نشون میده. لی میلر کم کم داره عقلشو از دست میده، با عکس‌های خدمه قبلی ایستگاه حرف می‌زنه، خاطرات می‌بافه... خیلی دردناکه. یه جورایی حس می‌کنیم خودمون جای اونیم، تو اون فضا تاریک و بی‌انتها، بدون هیچ امیدی. جالب اینجاست که این فیلم رو یه گروه موسیقی به اسم "Angels & Airwaves" ساخته. یعنی هم موسیقی فیلم کار خودشونه، هم تهیه‌کننده‌اش بودن. کارگردانش هم یه بنده خداییه به اسم ویلیام یوبنک که این اولین کارش بوده. انصافاً برای کار اول، خیلی خوب از آب دراومده. یه چیزی که خیلی تو چشم میزنه، دکور ایستگاه فضاییه. میدونی چجوری ساختنش؟ تو حیاط پشتی خونه بابای کارگردان! باورت میشه؟ با وسایل دور ریختنی و ارزون قیمت یه همچین دکوری ساختن که آدم فکر میکنه واقعیه. خیلی خلاقانه بوده خدایی. فیلم تو جشنواره‌های مختلف هم کلی جایزه برده، مثلاً تو جشنواره فیلم سانتا باربارا، جشنواره بین‌المللی فیلم سیاتل، جشنواره فانتازیا و خیلی جاهای دیگه. این نشون میده که فیلم فقط یه اثر سرگرم‌کننده نیست، ارزش هنری هم داره. راجع به استقبال مردم و منتقدها هم بگم، خب نظرات متفاوته. بعضیا عاشقش شدن، بعضیا هم نفهمیدن چی به چیه. "Variety" که یه مجله معتبر سینماییه، گفته بود فیلم تو طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه خیلی خوب کار کرده، ولی خب داستانش یکم گنگه. یه سایت دیگه هم نوشته بود اگه دنبال فیلم‌های خطی و سرراست هستی، "Love" اذیتت می‌کنه، ولی اگه فیلم‌های "Inception" و "Moon" رو دوست داشتی، از اینم خوشت میاد. به نظر من "Love" فیلمیه که ارزش دیدن داره، مخصوصاً اگه اهل فیلم‌های علمی تخیلی متفاوت و فلسفی باشی. البته اگه دنبال یه فیلم اکشن و پر زد و خورد میگردی، شاید این فیلم برات خسته کننده باشه. ولی اگه میخوای یه فیلم ببینی که به فکر فرو ببرتت و حسابی تو حس و حال فضا و تنهایی غرق بشی، "Love" انتخاب خوبیه. موسیقی متن فیلم هم که دیگه نگم برات، خیلی فضاسازی رو قوی‌تر کرده. در کل، فیلمیه که شاید همه‌پسند نباشه، ولی برای یه سری از عشق فیلم‌ها، یه تجربه خاص و فراموش‌نشدنیه.